หน้าแหนบหรือหน้าบัน วิหารพระพุทธ มีการซ่อมแซมใหม่ ในรูปหน้าแหนบกรอบจั่ว หมายถึง หน้าแหนบที่นิยมการตีไม้แผ่นเรียบทั่วทั้งบริเวณ เพื่อปิดโครงสร้างของหน้าแหนบทั้งหมด ตกแต่งด้วยลายรดน้ำปิดทอง ในรูปลวดลายเครื่อเถาออกลายเป็นรูปนาคและเทวดา และมีการแกะสลักเป็นรูปเทวดาประทับยืนเหนือตัวสัตว์ รวมถึงเครื่องยศต่างๆ จากรูปแบบที่ปรากฏนี้ สอดคล้องกับประวัติการบูรณะเมื่อปี พ.ศ.2466(วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์,2544)
