ล้านนาตกเป็นเมืองขึ้นของพม่า ตั้งแต่สมัยพระเจ้าบุเรงนอง พ.ศ. 2101 -2317 ในสมัยพระเจ้าตากสิน ล้านนาจึงต้องพึ่งอำนาจสยามในการขับไล่พม่า นโยบายของพม่าต่อล้านนาแบ่งได้เป็น 2 สมัย ในสมัยแรกการปกครองของพม่ายังเคารพในจารีตท้องถิ่น ในช่วงหลัง มีการต่อต้านอำนาจพม่าอย่างจริงจัง การต่อต้านพม่าในลำปางมีอย่างต่อเนื่อง และมิได้จำกัดอยู่แค่ชนชั้นปกครอง มีบทบาทมากในปลายพุทธศตวรรษที่ 23 ถึงต้นพุทธศตวรรษที่ 24 ได้แก่ตนบุญวัดนายางเมืองลำปาง ไม่สามารถฟื้นม่านได้สำเร็จ และพระภิกษุวัดชมพู ซึ่งได้ให้หนานทิพย์ช้างเป็นผู้นำในการต่อสู้ ขับไล่กองทัพท้าวมหายศจากลำพูน ที่ตั้งมั่นอยู่ที่วัดพระธาตุลำปางหลวง หนานทิพย์ช้างจึงได้เป็นเจ้าเมืองลำปาง มีชื่อว่าพระยาสุลวะลือไชย และได้ฟื้นฟูเมืองใหม่ขึ้นที่เวียงคอกวัว คือการรวมอาณาเขตเมืองเขลางค์เก่า และในสมัยล้านนาเข้าด้วยกัน(พรรณนิภา ปิณฑวณิช,2546)