หน้าบันหรือหน้าแหนบวิหารพระพุทธ ด้านหน้าเป็นกรอบลูกฟัก ในโครงสร้างแบบม้าต่างไหม ซึ่งทางล้านนาเรียกว่า ลายฝาตาผ้า ด้านหลังเป็นรูปมอมวิ่งไล่กัน ซึ่งปรากฏอย่างสืบเนื่องในการประดับตกแต่งวิหารในช่วงพุทธศตวรรษที่ 24 ลักษณะการตกแต่ง ประดับด้วยกระจกจืน ตัดให้เป็นลวดลาย แล้วนำมาติดกับหน้าบันด้วยยางรัก เทคนิคนี้ไม่แพร่หลายนักในล้านนา (วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์,2544)
